Obejrzałem Jeden dzień w Europie i jestem pod ogromnym wrażeniem. Rzadko kiedy zdarza mi się oglądać film i tak mocno wczuwać się w sytuację bohaterów.
Sytuacja w poszczególnych krajach jest oddana niemal perfekcyjnie.
W Rosji mnóstwo układów rządzących krajem, dobrze zorganizowana przestępczość już od najniższego szczebla (układ taksówkarza ze złodziejami), problem z językiem obcym. Ofiara przestępstwa dodatkowo staje się ofiarą państwa.
W Turcji widać podobną mentalność, lecz już muśniętą zachodem, vide postać taksówkarza, który po pobycie w Niemczech stara się ocieplić wizerunek swojego kraju w oczach turysty ("tak traktowany turysta, już tu więcej nie przyjedzie").
Hiszpania to z kolei kraj, wzbudzający większe zaufanie, które wykorzystywane jest przez złodzieja. Przez własną głupotę turysta traci aparat. Widać też przedkładanie uwielbienia do kobiet względem pracy, co doskonale ukazują nagrania z kamer czy zachowanie policjanta.
A Niemcy? Kraj nader opiekuńczy, dbający o turystę, co z kolei zostaje wykorzystane przez naciągaczy.
Jak widać ciężko o idealne rozwiązanie. Wszędzie znajdą się elementy szkodliwe społecznie. Wiadomo, że film bazuje na stereotypach, lecz są one w dużej mierze prawdziwe, gdy tylko wyjdzie się poza tereny przeznaczone dla turystów. W końcu stereotypy nie biorą się znikąd. To samo jest w każdym innym kraju.

Sam wiele podróżuję i dobrze wiem, że przedstawione w filmie sytuacje są całkiem prawdopodobne. Sam miałem styczność z policją i urzędami w różnych krajach i w zasadzie mogę potwierdzić ich schemat działania ukazany w tym filmie. Dlatego uważam, że film ten powinien znaleźć się w kategorii dramatu obyczajowego, bo to co się dzieje w Europie (i zresztą na całym świecie), nie ma w sobie nic śmiesznego.